İşte Ebru Yaşar’ın bugünkü yazısı:
...
Sevgili çanta...
Aslında ne kadar isterdim seni görmeyi ve o konseri seninle birlikte izlemeyi...
Beraber fotoğraf çektirmeyi, hatta birlikte kahvelerimizi yudumlamayı...
Seni sahnede, T bölgesinin ucunda, tek başına otururken görmüşler. Üzüldüm.
Bu içli durumunu kaleme alayım dedim ama gördük ki dostlar sinirli, yakın bildiklerin hoyrat...
Önce bana, sonra sana yalancı dediler.
Oysa biliyorduk, oradaydın ve sana baka baka bir de sigara içiyorlardı...
“O benim çantam değil” diyen de oldu, “ben seslenmedim” diyen de...
Oysa ben ne kadar isterdim (!) ‘benim’ olmanı, arkanda dağ gibi durmayı, hatta seninle Bebek’te 3-5 tur atmayı.
Seni alıp, buralardan kaçmayı düşündüm ama bilirsin, ben yılmam, dediğimin arkasında dururum.
Şimdi diyorlar ki, Ebru Hanım özür dilemeli. Hay hay. Ben o özür dilemeye hazırım.
Haydi çıksın Bostancı Gösteri Merkezi’nin o geceki güvenlik kayıtları, birlikte izleyelim.
Ben olayı yazdığım bu köşeden özür dilemeye hazırım, ya onlar?
Ey kalabalıklar içinde yalnız ve mahzun kalan çanta!
İster misin senle bir şarkı söyleyelim?
Ben ne yangınlar gördüm öylece bırak beni...
