Bir süredir geçimsizlik yaşayan karı koca, Aile Mahkemesine başvurarak karşılıklı boşanma davası açtı. Davacı karşı davalı koca, eşinin çok kıskanç olduğunu öne sürdü. Davalı karşı davacı kadın ise eşinin başka kadınlarla görüşerek güven sarsıcı davranışlarda bulunduğunu iddia etti.
Aile Mahkemesi, davacı-davalı erkeğin güven sarsıcı davranışlarının olduğu, ayrıca evlilik birliği sorumluluklarını yerine getirmediği; davalı-davacı kadının da güven sarsıcı davranışlarının olduğu gerekçesiyle boşanmaya neden olan olaylarda erkeğin ağır, kadının da hafif kusurlu olduğuna hükmetti.
Kararı davacı karşı davalı koca istinafa götürdü. Bölge Adliye Mahkemesi, erkeğin evlilik birliğini devam ettirmek istemeyerek evden ayrıldığı ve güven sarsıcı davranışlarının olduğuna, kadının da güven sarsıcı davranışlarının olduğu ve aşırı kıskanç olup eşine baskı yaptığından bahisle tarafların eşit kusurlu olduğuna hükmetti.
Erkeğin kusur tespiti ile tazminatlara yönelik başvurusunu kabul eden Bölge Adliye Mahkemesi, kadının tazminat taleplerinin reddine karar verdi. Kararı davalı-davacı kadın temyiz edince devreye Yargıtay 2. Hukuk Dâiresi girdi. Erkeğin evden ayrılarak evlilik birliğini devam ettirmek istemediği ve güven sarsıcı davranışlarının olduğunun sabit olduğunun vurgulandığı Yargıtay kararında şu ifadelere yer verildi:
"Bölge Adliye Mahkemesince kadına kıskançlık sebebiyle eşine baskı yaptığı kusuru yüklenmişse de, kadının kıskançlığı erkeğin süregelen güven sarsıcı davranışlarına tepki niteliğindedir. Bu yüzden kadına kıskançlığın kusur olarak yüklenmesi yerinde görülmemiştir. Evden ayrılarak evlilik birliğini devam ettirmek istemeyen ve güven sarsıcı davranışları bulunan erkek güven sarsıcı davranışları bulunan kadına göre ağır kusurludur.
