Yunus Emre Devlet Hastanesi acil servisinde hemşire olarak çalışan, evli ve 1 çocuk annesi Dilahan Daldaban'ın, geçen ay görülen belirtiler üzerine yaptırdığı Covid-19 testi pozitif çıktı. Görev yaptığı hastanede tedaviye alınan hemşire Daldaban, Covid servisinde gördüğü 25 günlük tedavisinin ardından koronavirüsü yendi. Karantina süresinin dolmasının ardından yeniden acil serviste görevine dönen Daldaban, yaşadıklarını anlattı.
‘KIZIMA BULAŞTIRMAKTAN ENDİŞE ETTİM’
Çok zorlu bir süreçten geçerek Coronavirüs’ü yendiğini aktaran Dilahan Daldaban, ateşinin 42 dereceye yükseldiğini ve tüm belirtileri ağır yaşadığını söyledi. Bu süreçte ailesine ve 3 yaşındaki kızına virüs bulaştırmaktan çok endişe ettiğini kaydeden Daldaban, “Coronavirüs’e biz sağlık çalışanları da yakalanıyoruz. Hastanede tedavi görürken kötü bir süreç geçirdim. Bu dönemde, gerçekten nefes darlığı, vücut ağrısı, eklem ağrılarım çok yoğun bir şekilde oldu. Sürecin ne kadar geçtiğini kendim yaşadım. Lütfen maskenizi takın, kimse bunu yadırgamasın, maskesiz dolaşmayın. Biz sağlık çalışanları olarak bu süreci çok zor geçiriyoruz. Çok yıprandık. Sizlerin de bize destek olmasını bekliyoruz. Dışarıda insanlar maskesiz dolaştığında, eğlenceye gittiğinde, AVM’lerde gezdiği zaman, onları maskesiz gördüğümüzde çok üzülüyoruz” dedi.
‘NEFES ALMANIN NE KADAR KIYMETLİ OLDUĞUNU ANLADIM’
Görev yaptığı Eskişehir Yunus Emre Devlet Hastanesi’ndeki tedavisi sırasında yüksek ateşin yanı sıra nefes darlığı, eklem ağrısı gibi şikayetlerinin de olduğunu belirten hemşire Daldaban, nefes alabilmenin ne kadar kıymetli olduğunu yeniden anladığını söyledi. Sokakta tedbir almayanlara tavsiyelerde bulunan hemşire Daldaban, şöyle konuştu:
“Hastalığım yaklaşık 25 gün sürdü. Bunun 10 günlük kısmı çok kötü geçti. 42 derece ateşle 4- 5 gün hiç yataktan kalkamadan yattım. Nefes darlığım vardı. Oksijenin, nefes almanın, dışarıda rahatça dolaşmanın ne kadar önemli olduğunu bu süreçte gördüm. Lütfen bu süreci yaşamamak için tedbirlerinizi alın. Nefes darlığı ve ateşimin çok yüksek olduğu bir gün gerçekten hayatımdan çok endişe ettim. Yoğun bakıma yatırılırsam, devamında oradan çıkamazsam diye düşündüm. Üç yaşında küçük bir kızım var, hep o gözümün önüne geldi. Çok zorlandım bu hastalıkta ve nefes almanın ne kadar önemli ve kıymetli olduğunu anladım. Lütfen bu kıymeti elinizden kaçırmayın. Aileme bu süreçte bulaştırmaktan çok korktum. Hastanede Coronavirüs döneminde neredeyse 1 ay evime gidemedim. Başka bir evde kaldım, 1 ay çocuğumu göremedim. Hastaneden çıkıp tek başıma odada kalıp, yeniden hastaneye geliyorduk. Bu süreç gerçekten çok yıpratıcı oldu. Ailemiz açısından, psikolojik açıdan çok yıprattı.”
