Fikret Ali 6 aylık oldu, nasıl gidiyor süreç?
- Ben annelikle ilgili sorulara cevap vermekte çekiniyordum. Çünkü incitmekten korktuğum çok ciddi bir kadın grubu var. Anne olmayı tercih etmeyenler, anne olmakla ilgili zorluk çekenler falan. Sonra konuştukça öyle güzel geri dönüşler aldım ki, “Evet, bu konuda deneyimlerini paylaşmalıyım” dedim.
- İlk iki ay hiç yardım almadan kendim büyütmeye çalıştım. Delilikmiş! Mutlaka yardım alın. Çocuk öyle tek başına büyütülecek bir şey değil.
Kadınlara “destek almadan çocuk bakabilmelisiniz” baskısı çok yanlış. Benim yaptığımı yapmayın, tek başınıza çocuk bakmaya çalışmayın.
Neden bebeğine kimseyi yaklaştırmadın?
- Bilmem ki. İçgüdüsel. “Ben hallediyorum, yaklaşmayın” diyordum. İkinci aydan itibaren yardım almaya başladım. Dolasıyla çocuğumla geçirdiğim vakitler daha kaliteli hale geldi.
Bugün ilk defa komik bir fotoğrafını paylaştım. Çapkın bakışlı bir beyefendi kendisi.
Anne olunca kadının evdeki iş yükü katlanır. Sende nasıl gelişti o süreç?
- Bebeğin her şeyiyle sen ilgilenmek istiyorsun haliyle. Ali (Atay) sağ olsun çok yardımcı oluyor. Gazını çıkarıyor ve uyutuyor, çok destek veriyor. Ona buradan teşekkür ediyorum.
Coronavirüs sürecinde rutinin nasıl değişti? Nelere dikkat ettin?
- Salgının başından itibaren yazılan her şeyi okumaya başladım. Bu süreçte oğlumun aşıları gecikti. Ciddi bir gerilim unsuru oldu benim için. Annem kemoterapi gördü iki yıl önce ve kronik hastalığı var. O yüzden gerildim, annem dahil hepimizi karantinaya aldım. Ama maskeyle emzirmeye devam ettim.
Anne olmayı düşünenlere neler söylemek istersin?
- Bugün makyajsız bir fotoğrafımı paylaştım. Çünkü “kilo vermem lazım, çok iyi görünmem lazım” baskısını başta çok hissettim. Hızlı kilo vermek, makyajlı görünmek bir başarıymış gibi çok acele ettim. Ama sonra dedim ki; bir daha ne zaman kilo alabilirim ki ben? Ne kadar iyi göründüğünüz değil, ne kadar iyi hissettiğiniz önemli olan. Acele etmeyin, tadını çıkarın.
- Anneliği 6 aydır yaşıyorum. Çok zevkli bir şey. Küçük bir insanı hayatta tutuyor olabilmek, büyütmek çok güzel bir duygu. Bunu dibine kadar yaşayın kimseye sormadan.
Özgür olun, mutlu olun. Sevgi ve güvenden başka çok fazla şeye ihtiyaçları yok.
Bütün kedi-köpek anneleri, bitki anneleri, çoluk çocuk anneleri, özel çocukların anneleri; hepiniz şahanesiniz. Eksik değilsiniz. “Mükemmel anne” diye bir şey yok. Hepimizin eksikleri var. Kendinizi sadece mutlu hissedin, yeter.
Pratikle ne kadar örtüşüyor teori? “Bunu hiç beklemiyordum” dediğin oluyor mu?
- Bunun kontrolsüz bir süreç olduğunu kabul etmek gerekiyor. Çünkü aslında karşımızda hiç tanımadığımız, tanımaya çalıştığımız biri var. O da zamanla büyüyor, görme mesafesi artıyor ve bütün duygularını ağlayarak ifade ediyor. Bu süreçte Aletha Solter’in kitaplarından çok faydalandım. “Ağlamaya izin verme”yle ilgili çok nettim. Sadece karşılaştığımda ne hissedeceğimden hiç emin değildim. Önce “Yanlış bir şey mi yapıyorum” hissi geldi, sonra fark ettim ki o ağladıkça ben rahatlıyorum.
