Coronavirüs nedeniyle tüm dünya eve kapandı. Sağlık çalışanları hastalığa yakalananları tedavi etmek için canla başla mücadele ediyor. COVID-19’a yakalananlarla, hastanede sadece doktorlar ve hemşireler ilgileniyor. İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Hastanesi’nde Coronavirüs tedavisi gören iki hasta ile karantina günlerinde temas kurduk.
Hastanede daha önce yoğun bakım ve ameliyathane olarak kullanılan bölüm, Coronavirüs hastaları için ayrılmış durumda. 7 katlı binanın tamamında test sonucu pozitif çıkan hastalar bulunuyor.
Benim sadece 1 katına girmeme müsaade ediliyor. Orada yatan iki hasta ile konuşma imkânı buluyorum. Kata girerken tıbbi elbise, maske, eldiven ve gözlük takıyoruz. Odanın kapısına kadar gitmemize izin veriliyor. Yanımızdaki doktorlar hiçbir yere dokunmamamız konusunda bizi uyarıyor.
‘YİNE BALKONDA BULUŞACAĞIZ’
İlk temas kurduğumuz hasta Ayşe Ö. oluyor. 48 yaşındaki Ayşe Ö. yaşadığı süreci Hürriyet’e anlatıyor: “Önce virüs iki kızımda çıktı. İlk olarak halsizlik ve baş ağrısı olmaya başladı. Hastanede virüsü kaptığımı söylediler. Eşim de virüsü kaptı. Ben birinci o üçüncü katta tedavi görüyor. Gün boyu telefonda konuşuyoruz. Birbirimize moral veriyoruz. 4 çocuğum var. 2 kızım hastaneye yatırılmadı. Evde karantinaya alındılar. Diğer iki çocuğumun ise testleri negatifti. Bu süreç bizi bir hayli yordu. Ancak tüm ailem bu virüsü yenmeyi başaracak. En çok evimin balkonunda güneşin altında oturup çay içmeyi özledim. Yine tüm aile balkonda buluşacağız.”
Bu görüşmeden birkaç gün sonra Ayşe Ö. hastaneden taburcu edildi. Ancak eşi hâlâ hastanede tedavi görüyor.
‘ONU YALNIZ BIRAKAMAM’
Tedavi gören diğer hastanın yanına gidiyoruz. Konuştuğumuz ikinci hasta, 49 yaşındaki Safiye A. 5 Nisan’da testinin pozitif çıktığını söyleyen Safiye A. hastalık sürecini anlatıyor: “Önce bir hastanede akciğer filmi çektirdim. Temiz çıktı. Sonrasında Cerrahpaşa’nın acil bölümüne geldim. Burada hemen karantinaya alındım ve tedavime başlandı. Hastalığıma ilk tanı konduğunda çok korktum. Burada tedavi gören bir akrabam daha bulunuyor. Akrabam yaşlı ve tek başına ihtiyaçlarını karşılayamıyor. Burada her ne kadar iyi bakılsa da birine daha ihtiyacı bulunabiliyor. Bugün itibariyle yapılan testim negatif çıkmasına rağmen ona bakmak için taburcu olmak istemediğimi söyledim. Onu yalnız bırakamam. Ben iyileştim o da iyileşecek. İkimiz birden bu virüsü yenerek bu hastaneden çıkacağız. Biz bugünlerde birbirimize kenetlenmezsek ne zaman kenetleneceğiz.”
