"Herkese selam, merak edenler olmuş 10 gündür neredesin diye. Dominik'ten döndüm karantinadayım biR süre daha. Kendi evimden, ailemden uzakta. Tek zor gelen Lila ve Gizem'den uzak olmak. Çok şükür iyiyim bir sıkıntı yok az kaldı gün sayıyoruz... Biraz sosyal medyadan uzak durdum, inanın çok iyi geldi. Bu zor günler geçecek ve eminim daha güzel günler olacak. Güçlü ve sabırlı olalım. Lütfen psikolojimizi sağlam tutalım.
İlk defa ailemden, Gizem'den, kızımdan belki de ömür boyu ayrı kalabileceğimi hissettiğim ve düşündüğüm için o anlık kaygılarımla bunları yazmak istedim. Hayatımı da yaşadığım en zor günler olabilir. Gelecek kaygısı, ölüm korkusu, güvende olamama hissi... Panik olan ve eve kapanan insanlar, arkadaşlarım ailem, bizler... Ansızın bizi esir alan bir virüs... Virüsten öte herkesi saran o korku beni de sardı.
Bu dönemde kendimle çok yüzleştim, çok düşündüm. Her şeyi tarttım, masaya yatırdım, sorguladım. Ve dedim ki; "Hakan bu belki de sana verilmiş ikinci bir şans. Bak hayat bir anda alt üst olabiliyor. Neden bu kısa ve belirsiz hayatını daha iyi yaşamıyorsun?" Soruma tek bir cevap vardı, değiş Hakan bak neler olabiliyor hayatta. Her şey fani, her şey boş... Ve yeni kararlar aldım hayatımla ilgili. Şuna çok eminim bunlar er ya da geç bitecek. Canı yananlar olacak maalesef ama geçecek gidecek inşallah. "
