İşte Yılmaz Özdil’in köşe yazısı;
"Görülmemiş bir dayanışmaydı.
“Tatil” ve “turizm” denilince ilk akla gelen, tüm gelirlerini tatilden turizmden sağlayan bu cennet köşelerimiz, tarihte ilk kez “gelmeyin” diyorlardı.
“Biz para kaybedelim, hiç önemli değil, yeter ki İstanbul kazanılsın” diyorlardı.
Gerçekten böyle oldu. Doğma büyüme Ege çocuğuyum, sezonun hiç bu kadar geç açıldığını görmemiştim, 24 Haziran'a kadar Bodrum başta olmak üzere, sahil beldelerimizi hiç bu kadar boş görmemiştim. Sezonun üçte birini kaybetmişlerdi ama, herkes mutluydu, umutluydu.
İstanbullu… Tatile gitmeyerek kazandı İstanbul'u.
Hem kendi tatilinden fedakarlık ederek, hem de tatil beldelerimizin fedakarlığıyla kazandı.
Tatil her insanın hakkı. Hele iki aileyle tatil, ne mutlu, en doğal hakkı.
Ama bazı günler vardır ki, tatile gitmemen gerekir. O hassas günde tatile gitmezsin, İstanbul'u kazanırsın. O hassas günde tatile gidersin, kaybedersin!
Ve şimdi maalesef…
“Sömestr tatiliydi, 25 gün önceden tatilimi planlamıştım, o güne denk geldi, Palandöken'e gittim, hayat gelip geçiyor” filan…
Hakkaten yakışmadı."
