İşte o röportajın bir bölümü;
Şiddet ve taciz haberlerini okuyunca ne hissediyorsunuz?
İğrenme duygusu hissediyorum. Bu konuda bir türlü yol alınamıyor. Çünkü insan hakları hep ikinci planda. Toplumda bilinç yok. Daima birilerinin üstüne basarak bir hayat yaşanıyor Türkiye’de. Güçlü olan her zaman güçsüz olanın sırtına binerek yol alıyor. Hiçbir zaman eşit şartlar oluşmuyor. Adalet hızlı işlemiyor. Herkes kendi adaletini kendi sağlamaya çalışıyor. Dolayısıyla ezilen her zaman çarkların altında öğütülüyor.
Amerika’da geçtiğimiz yıl ‘mee to’ hareketi başlamıştı. Tacize uğrayan isimler tacizi yapanı ifşa ediyordu. Ama Türkiye o rüzgârdan çok etkilenmedi. Bu neden hala bir tabu sizce?
Eğitimsizlik, iş kaybederim korkusu... Çok neden var. Özellikle bizim camiamızda iş almak kabiliyete değil de çoğunlukla ilişkilere dayandığı için, insanlar tacize de uğrasa iş kapmak için “Aman biraz daha uğrayayım da iş kapayım durumu” oluyor. O nedenle çoğu olayda kişiler özünde şikâyetçi bile değil. Bizde öyle gelişmiş bir bilinç yok maalesef.
Sizin başınıza gelse tepkiniz ne olur?
Olay çıkarırım ben. Tabii canım. Direkt yani. Benim tavrım net olur. Gemileri o dakika yakarım.
