"Arada bir yaptığım gibi bugün yine bir barınak ziyaretinde bulundum. 365 gün 24 saat burada kafes içinde yaşayan sessiz dostlarımızın durumu gördüğümde yine kalbim sıkıştı.
Ziyarete gittiğimde yine her zamanki gibi tellere atlayarak temas kurmak isteyip beni buradan alın der gibi şımarıklık yapıp yalvaran gözlerle baktılar. Ben barınaktan sahiplenilen hayvanların, sahiplenen ailesine karsı çok daha fazla sadık olduğunu öğrendim. Çünkü o esaretten kurtarıldıklarını biliyorlar. Zaten tahmini 15 yıl ömürleri var. Maddi manevi bakamayacağınız hiçbir canlıyı sahiplenmeyin. Sahiplendiğiniz canlıları terk etmeyin. Bu onlara öyle bir acı veriyor ki intihar edenler oluyor. .sizin hayatınızda arkadaşlarınız, işiniz sosyal hayatınız gibi birçok şey var. Ama onların tek dünyası sizsiniz.
Aslında Barınakta Bir Gece onlarla birlikte olmak, Empati yapmak istedim. Ancak onları rahatsız etmek istemediğimden dolayı, farklı bir ortamda geceyi kafes içinde geçirmek ve bu eziyeti canlandırmak, hissettirmek istedim. İnanın bir geceyi bırakın bir saat sonra kalbim sıkışmaya başladı. Doğada, sokaklarda özgürce dolasan bu hayvanların kafeslerin ardında neler yaşadığını anlayabilmeniz için o kafese benim gibi girmeniz yeterli olacaktır. Onlarla Birlikte yaşamayı öğrenmeliyiz. Barınaklar rehabilite yerleri olmalıdır. Hasta ve güçsüz hayvanlar alınmalı, tedavi edildikten sonra yaşadığı yere bırakılmalı. Saldırma eğilimi gösterenler ise yine bu merkezlerde rehabilite edilmelidir. Barınaklarda yasamak zorunda olanlara da, bizlerin emaneti olarak yine emanete sahip çıkar gibi bakmak gerekmektedir. Herkes kendi ilçesindeki hayvanlara sahip çıkarsa, bu sorun çözülür. Bizler Beylikdüzünde yaşayan her canlıya sahip çıkmaya, emanet almaya söz veriyoruz.
