İşte o köşe yazısı;
“Hadise’nin annesinin intihar girişimini televizyon kanalından ifşa ettiği için eleştiriliyor Nur Yerlitaş.
Haksız da değil eleştirenler: İnsanlar bir felakete uğrayıp ocağına düşmüş; sense mahallenin dedikoducu ablası misali, onları daha da zor bir şeyle muhatap ediyorsun.
Kötülük de iyilik gibidir: Çift taraflı işler. Kimsenin yanına kalmaz, döner dolaşır, yapana da zarar verir.
Mesela ben istemezdim komşum olmasını, Nur Yerlitaş’la aynı mahallede oturmayı.
Eminim kendi çevresinden de “yarın öbür gün acaba bana ne yapar” diye düşünen insanlar vardır.
Bunun sonu yalnızlık hem de korkunç bir yalnızlık.
Bir bakmışsın “dedikoducu abla” günün birinde kendisini, mahallenin “sevilmeyen cadalozu” olarak bulmuş.
Ve arkasından ittiren yok, kimse zorlamıyor.
Nur Yerlitaş bunu kendi kendisine yapıyor.”
