Babam sürekli çalışmak zorunda olduğu için yatılı okudum, ama tatillerime denk gelen setlerde babamla birlikteydim.Arzu Film döneminde; kemikleşmiş oyuncu kadrosu senaryo aşamasından itibaren sürece dahil oluyor, sabaha kadar karakter analizi yapılıyordu.Bugün sinema hakkında en ufacık bir fikrim varsa, o çalışmalarda dinlediğim konuşmalar üzerindendir diyebilirim.
Çocukken babanızın ünlü olduğunu çok anlamıyorsunuz, size sorulmaya başladıkça farkına varıyorsunuz.Çok büyük bir sorumluluk çünkü babam bütün Türkiye'nin 'baba' olarak kabul ettiği bir insan. "Babam o kadar da mütevazı değildi" dediğimde, "Sen kim oluyorsun?" diye kızdılar bana mesela.
Benim kastettiğim, işi söz konusu olunca babamın hayatında tevazuya yer olmadığıydı Babam ömrü boyunca sevdiği bir işi yaparak yaşadı; bu herkese nasip olacak bir şans değil.Hele bugün hiç değil.
Ne zaman onun filmlerini izlesem, sanki hiç orada olmamışım gibi kendimi kaptırır ağlarım.Hatta bazen ağlayacağım yer gelecek diye gözlerimin dolduğu da olur. 'Bizim Aile'de çok zorlandıkları bir sahne vardı; gülmeleri gerekirken o sahne bir türlü çekilemedi ve sonunda sinirleri bozulup ağladılar. İnsanlar, babamın 'Yaşar Usta' ya da 'Mahmut Hoca' olduğuna inanmak istiyor. Onlar kadar dürüst ve müdanasızdı, ama Yaşar Usta ya da Mahmut Hoca değildi; o bütün oynadığı karakterlerdi.
