Çocukken hayalim balerin olmaktı. Yıllarca çalıştım, konservatuvar sınavlarına girdim ama ne yazık ki hayalimi gerçekleştiremedim. Modellikle birlikte fark ettim ki aslında bale ve onun getirdiği aşırı disiplin hiç de bana göre değilmiş.
Dışarıdan soğuk göründüğü sorusuna: “Çok erken yaşlarda tek başıma yaşamaya başladım. Dolayısıyla herkese karşı daha temkinli olmayı, insanlara yaklaşmadan önce onları gözlemlemeyi ve herkesi hemen hayatıma sokamamayı öğrendim. Şimdilerde öyle olmasa da alışkanlığımdaki bu duruş sanırım beni daha soğuk gösteriyor. Gayet komik, samimi, gülmeyi seven, espri anlayışı olan bir insan olduğumu söyleyebilirim.”
Çalışma zamanımdan arta kalan vakti Kemal’e ayırıyor ve onunla bizzat ilgileniyorum. İlgilenmek derken, herkesin kendi köşesinde takılmasından bahsetmiyorum. Kemal’le oyun oynamak, dans etmek, birlikte zaman geçirmekten bahsediyorum.
Şöhretle aram pek iyi değil. Çünkü hayatımı gözler önünde yaşamayı sevmiyorum. Sadece tek bir fotoğraf karesi ve altına uydurulmuş hikayelerle anılmak istemiyorum. Yakın bir arkadaşımla yemek yerken fotoğrafımın çekilmesi, özel hayatımın didiklenmesi, yanımda görülen her adamın sevgilim diye yazılması, hiçbiri benim seçimim değil. Sınırlarımı her daim korumaya gayret ediyorum.
