Mesut Yar-Posta
KEHRİBAR’IN RENGİ SOLDU…
Bugün maalesef veda edenler köşesi hazırladım sevgili okur. Eleştirmenlik hayatımda nefret ettiğim haberlerden olmuştur veda meseleleri. Ama başlaması gibi bitmesi de sıradan bir vaka oldu dizilerin… İlk bitiyor haberi Kehribar’dan. Sinan Engin’in deyimiyle “bir dizide hiç mi yakışıklı adam olmaz? Diye akıllarda deli sorular estiren dizide bana göre üç karizmatik adam vardı. Herşey baklavalı vücutlar değildi yani…
Ama her şey senaryodur. Öyle ki diziyi birbirinden kopuk aşk ve aksiyon hikayelerine bağlayarak sürdürmeye çalışan “çabaların” hüsranı büyük oldu…
Bir hikaye birden çok eksene yayılınca eksenlerin tamamı göçüyor işte. Kehribar iki bölüm sonra aramızdan ayrılıyor. Yazık…
Yüksel Aytuğ- Sabah Günaydın
KÖPEĞİN DUASI
Salı günü atv'nin canlı yayınladığı iftar programında değerli hocamız Prof. Dr. Nihat Hatipoğlu anlattı:
Şah-ı Nakşibend yolda yaralı bir sokak köpeği görmüş.
Kesilen kuyruğu kopmak üzereymiş.
Kırık ayaklarını sürüyerek yürüyormuş.
Muhterem zat, köpeği almış, kuyruğunu dikip sarmış, kırılan ayaklarını alçıya almış ve iki ay boyunca ona özenle bakmış.
Alçılar çıkıp da hayvanın düzeldiği ilk gün köpek, Şah-ı Nakşibend'in önünde arka ayaklarının üzerine kalkmış. Şah-ı Nakşibend anlamış ki o köpek, kendisini iyileştirdiği için teşekkür ediyor, bu mucizeyi yaratan Allah'a da onun adına dua ediyor. Tabii Şah-ı Nakşibend de hemen "Amin, amin" diyerek duaya katılıp bu mucizeyi gösteren Yüce Allah'a şükretmiş.
Bu hikaye, içimde öyle bir yankı buldu ki...
Aksini kim iddia edebilir?
Allah için yapılan her dua, O'nun katında kabul görür. İster insan olsun, ister hayvan, ister çiçek...
Göğe uzanan her el, her pençe, her dal mutlaka karşılığını bulur. Kim demiş, "Köpeğin duası kabul olsaydı, gökten kemik yağardı" diye.... Yağmadığını nereden biliyorsunuz?
Rahşan Gülşan- Sözcü
FALAKANIN YERİNİ ECİNNİLER Mİ ALDI?
Hayatımda bu kadar zalimce bir şey okumadım.
Yok be sevgili okur, tabii ki okudum. Güzeller güzeli bir ülkenin öyle çirkin zamanlarında yaşıyoruz ki, günlerimiz korkunç haberleri okumakla geçiyor.
Ama bu gerçekten çok sinir bozucu.
İddialara göre Manisa'da bir ortaokulun altıncı sınıf öğrencileri korkunç bir psikolojik işkenceye maruz kalmış.
Din dersinde çocuklara ‘Dabbe 6' izletilmiş!
Akşam evlerine giden çocuklar ne kadar korktuklarını anlatmışlar ailelerine.
Ben bile bu yaşımda ecinli korku filmlerini izleyemiyorum. Sonra da günlerce salondan yatak odama geçemiyorum.
Düşünün bir de din dersinde, yani her şeyi bildiğini düşündüğünüz öğretmeniniz aracılığıyla bu filmi izlemek çok korkunç bir deneyim olmalı.
Sina Koloğlu- Milliyet Cadde
MELTEM’İN ENDİŞESİ
“İşimiz için endişe ederiz, çocuğun için kaygılanırsın. Nasıl büyüyecek, okuyacak mı? En mühimi, iyi insan olacak mı? Sevgilin için endişe et, sokaktaki köpek için, kedin için, barış için et. Endişe ediyoruz ama sonuç? Hiçbir şey. Hayat bildiğini okuyor. Endişe etmeyip her gelene eyvallah demek en güzeli.”
İnsan olarak isyan kadar, kaçmak da bir çözüm gibi görülür. İnsanın kafasından geçenin yolu yordamı, sözcüklere dökülenler
kadar sade, kararlı ve korkusuz değildir.
‘Poyraz Karayel’de Despina Hanım’ın olaylar karşısında ‘Hiç endişe duymamasına’ Meltem’in verdiği yanıttı.
‘Terörle yaşamak’ dedikleri aslında ölümle yaşamak. Süslenmişi terör oluyor. Dün arkadaş İstanbul yol haritasını yollamış, “Kırmızı olan yollar, yeşil” diye yazmış. Endişeler de böyle bir şey galiba!
