İşte Posta Gazetesinden Mehmet Coşkundeniz’in kaleme aldığı o yazı:
‘CAN YAKAN’ BİR YÜZLEŞME
Tatilden işe döndüğüm gün masamda, Türkiye’de magazin denince akla gelen ilk isim olan Can Tanrıyar’ın yazdığı “Şafak Tanrıyar: Yaktığın Kadar Yakarım Canını” adlı kitabı ve Ajda Pekkan’ın söylediği ‘Yakarım Canını’ adlı şarkının CD’sini buldum. Şarkıyı Can bestelemiş, sözlerini de o yazmıştı.
Kitabı aldım elime, okumaya başladım. 1.5 saat sonra bitirmiştim. Can, 2005’te kanserden ölen eşi Şafak Tanrıyar’ın kendisine yazdığı mektupları, günlükleri kitaplaştırmıştı.
***
Bir kadının size yazdığı şiirler, yazılar günlükler... Böyle söyleyince ne hoş geliyor değil mi? Ama bu kitap başkaydı. Bu kitapta Şafak Tanrıyar, Can’a kinini, öfkesini kusuyor, yaptığı hataları bir bir yüzüne vuruyordu.
Can’ın onu nasıl aldattığını, gecelerce nasıl beklettiğini, kadınlık onurunu nasıl ayaklar altına aldığını anlatıyordu. Can bunları hiçbir sansür uygulamadan kitabına almıştı. Bu, Can’ın hayatının yüzleşmesiydi.
***
Okudukça şaşırdım, hüzünlendim, kimi zaman öfkelendim. Ama kitabın bir yeri var ki işte orada gözyaşlarımı tutamadım. Şafak Tanrıyar ölmüş, toprağa verilmişti. Annelerini defnettikleri gün mezar başında oğulları Anılcan ile Oğulcan, Can’a “Bize şimdi kim bakacak? Biz kiminle kalacağız?” diye soruyordu. Bu satırlar bitirdi beni...
Şimdi üçü birlikte yaşıyor. Can eski defterleri kapattı, başka bir hayatın içinde. Bu kitabı her babanın, aldatma eğilimli her erkeğin mutlaka okuması gerekiyor. Böylesine gerçek bir yüzleşmeye başka bir yerde, başka bir kitapta asla rastlayamazsınız.
Mehmet Coşkundeniz/Posta
