İzzet Çapa, Belçim Bilgin'le samimi bir röportaj yaptı. İşte Kelebek'te yayınlanan o röportajdan bazı kesitler...
* Niye bu kadar çok ayrılık dedikoduları çıkıyor hakkınızda?
- O kadar çok yazdılar ki, bazen gazeteciler ayrılmamızı mı istiyorlar diye düşünmeden edemiyor insan. Her şey, geçen yıl Hakan Gence'ye verdiğim röportajda "Yılmaz benim sahibim değil eşim" dememle başladı. Onun üzerine ayrı ayrı görüldüğümüz her an yazmaya başladılar bunu. Ama tabii ki söylenenler asılsız.
Konu Yılmaz Erdoğan’la yaşadıklarını gelince Bilgin sözlerine şu şekilde devam etti:
“Yılmaz beni arayıp Iraklı yönetmenin Kürtçe bilen kadın oyuncu aradığını söyledi. Ben de kalktım gittim. Ondan sonrası malum zaten.
Bu arada Yılmaz'la da muhabbetiniz arttı herhalde...
- Oyunculukla ilgili aklımda ne varsa ona soruyordum. Bir gün yine "Yılmaz Abi" diye konuşmaya başladığımda "Abi mi? Emin misin ya abiden?" dedi bana. O an nasıl heyecanlandığımı anlatamam (gülüyor). "Tamam o zaman, sen nasıl istersen öyle olsun Yılmazcığım" diye cevap verdim. Ondan sonra ne dese beğenirsin?
* Ne bileyim Belçim? En heyecanlı yerinde kesme konuşmayı, devam et!
- "Sen şu an küçük bir kızsın ama büyüdüğün zaman seninle evleneceğiz" demesin mi!
* Vay vay vay, iddiaya gel!
- Sorma! "Bu ünlüler ne garip insanlar. Yeni tanıdığı birine nasıl böyle bir şey söyler, acaba kızları hep böyle mi kandırıyorlar?" diye geçirdim içimden.
* Demek öyle kandırıyorlarmış...
- (Kahkahalar) O an kafamda neler kurduğumu anlatamam.
* Sen de bu sırada "Sıfır Kilometre"de rolü kaptın!
- O dönem çekimler için Kuzey Irak'a gittim, sonrasında da Paris'te yaşamaya başladım. Yılmaz'la aramıza iki yıla yakın bir mesafe girdi, yani iki sene süren bir kopukluk yaşadık. Ama arada "Ne yapıyorsun Belçim, hayat nasıl gidiyor?" gibi ufaktan jeton atmaları oluyordu. Bense zaten çoktan aşık olmuştum.
* Peki kalbine Eros'un oku ilk ne zaman saplandı?
- "Bana abi deme" dediği gün içime bir kıvılcım düşmüştü ama sevgili olma halini düşünmemiştim. Bu arada ben zaten Fransa'daydım. Düşünsene karşımdaki koskoca Yılmaz Erdoğan!
* Anlatırken hâlâ heyecanlandığının farkında mısın?
- Olmaz olur muyum? 10 sene geçmiş aradan ama bana hâlâ dünmüş gibi geliyor.
* Ee haydi dön artık Fransa'dan da, tamamına ersin bu hayırlı iş!
- (Gülüyor) Ben o iki sene içinde Fransızcamı iyice geliştirip, Paris'te sinema okumaya karar verdim.
* Hoppala! Kızım burada adam seni bekliyor...
- Türkiye'ye her gelişimde görüşüyorduk zaten. Üniversiteye başlasaydım dört yıl daha ayrı kalacaktık.
Fakat bir gün Çeşme'de Yılmaz bana dönüp, "Benimle birlikte elimizin uzandığı her yere iyilik, güzellik götürmeye var mısın?" dedi. Öylesine şiirsel bir evlilik teklifiydi ki bu, hayatımda bir daha hiç bu kadar aşık olamayacağımı hissettim ve hiç düşünmeden "Evet" dedim.
