Nuri Sesigüzel, Bülent Ersoy’u nasıl keşfettiğini ve onu stüdyoda neden ağlattığını Kelebek'ten İzzet Çapa’ya anlattı!
İşte o röportaj:
* Şöyle tam teşekküllü bir Nuri Sesigüzel portresi çıkarmak istiyorum ama inan nereden başlayacağımı bilemiyorum.
- Nereden başlarsan başla da, doğum tarihimi sorma bana, çünkü bilmiyorum. Nüfus kağıdımı aldığım zaman 9 ya da 10 yaşındaydım. Ortaokula gitme vaktim geldiğinde, “Nüfus kağıdı lazım” dediler...
* O zamana kadar aklın neredeydi Nuri Abi...
- Kimsenin aklına gelmemiş ki benim gelsin... Nüfus müdürüne de gitmeye korkuyordum kovar movar diye...
* Yahu adamın işi değil mi senin kağıdını vermek? Niye kovsun?
- Bahsettiğim müdür Kıro Ali diye bir adam; sabah 8’de başlardı içkiye... Büyüklerim “2 ufak rakı, biraz da kırık leblebi al, öyle git yanına” dediler..
* Rüşvet olarak çilingir sofrası kuracaksın neredeyse...
- Aldım şişeleri, geçtim karşısına Kıro Ali’nin, hazırolda durdum... “Ne istiyorsun la” dedi... “Nüfus kağıdım yok” deyince “Ulan eşek sıpası şimdiye kadar nerdeydin” diye bağırdı. Şişeleri çekmeceye koydum, ses etmedi, aldı kağıdı yazmaya başladı... 1943 yazmış doğumuma, öyle de kaldı işte...
* Peki valide hanım ne diyor bu işe? Sormadın mı hiç “Hangi tarihte doğdum?” diye...
- O da bilmiyordu ki... “Kara üzüme nişan düştüğü zaman doğum yaptım” derdi bana...
* Biraz annenle babandan söz etsene...
- Babam Mehmet ama bizim oralarda Mamo derlerdi. Anam da Nazey... O, Ketkan aşiretindendi, babam da Beski...
BETONLARIN ÜZERİNDE YATTIM ÖLMEK İÇİN
* İzninle damardan gireceğim konuya, Nuri Sesigüzel ilk ne zaman sevdalandı?
- O zamanlar soyadım Sesigüzel değil Kaçtaş’tı... 17-18 yaşlarındaydım, kız benden 6 yaş büyük...
* Vermedi mi ailesi?
- Kızın elini bile tutmuşluğum yoktur... Öyle flört etmek, sinemaya gitmek desen zaten hayal; öldürürlerdi bizi. Pencerenin altından geçerken uzaktan bakışırdık, bazen de çeşme başında bir-iki laf ederdik, o kadar...
* Yüreğin cız ediyor muydu onu görünce?
- Etmez mi yaa... O yüzden alkole düştüm. Para varsa rakı içiyordum, yoksa ispirto... Kara sevdaya tutulmuştum düpedüz. Betonların üzerinde yattım ölmek için...
* Aman abi ince hastalığa yakalanacaksın.
- Yakalandım zaten, verem oldum... Hâlâ ciğerimde etkisi vardır. Neyse; baktılar durumum kötü, apar topar askere gönderdiler. Orada da zafiyetten 2 ay yattım. Sonra derdimi unutayım diye spora verdim de kendimi, öyle toparladım...
* Asker dönüşü bekliyor muydu sevdalın seni?
- Yok yahu... Rahmetli babası dizel makinistiydi. Ben terhis olmadan elektrik gelmiş bizim oralara, onlar da kalkıp vilayete gitmişler. Bir daha hiç görmedim kızı.
* Karalar bağlamışsındır..
. - Evini boş görünce baktım yine kötüleşeceğim, gurbete gitmek istedim. Gurbet bizde pek makbul değildir, anam izin vermedi. O aralar yeni kuru üzüm satmıştık, ben de anamdan para çalıp kalktım İstanbul’a geldim. Bir ay geçti geçmedi; 60 ihtilali oldu...
ANKARA RADYOSU SINAVINA “ÇÖPÇÜYÜM” DİYEREK YAZILDIM
* Bu arada ne yapıyorsun İstanbul’da?
- Önce Aksaray Türk Musiki Cemiyeti’nde dersler aldım. Sonra İstanbul Radyosu’nun imtihanını kazandım, hayatım da orada değişti işte...
* Artık profesyonel oldum diyorsun...
- Yok canım ne profesyoneli... Daha hiçbir şey bilmiyordum. Bir gün radyoda Nida Tüfekçi hocam çalıyor, ben uzun hava okuyorum; “Gidin haber verin yarime benim, dağlar dayanmıyor zaarıma benim, sardı ciğerimi dermansız bir dert, gelmez oldu zalim yanıma benim”... Bu kendi eserim biliyor musun?
* Yok, ama çok güzelmiş...
- Ben okuyorum okuyorum belki bizimkiler radyodan sesimi duyar diye ama ne memleketteki annemden ne de akrabalardan çıt çıkıyor. Bir gün Nida hocaya sordum; “Bu ne iş?” diye... “Oğlum” dedi; “İstanbul Radyosu Adapazarı’na kadar yayın yapar”...
* Sen bütün Türkiye dinliyor zannediyorsun...
- Tabii ya... Kız dinledi, anam babam, akrabalarım dinledi sanıyorum. “Bütün gün çığırdın ama Urfa dinlemedi” dedi hoca: “Sen burada bir halt olamazsın, dua et yakında Ankara Radyosu’nun imtihanları başlasın, orada söylersen anan da duyar, baban da...” Allah yüzümüze güldü de 6 ay sonra Ankara Radyosu imtihan açtı.
1963'TE ANKARA'DA ŞÖHRET OLDUM
* Sıra ne zaman ilk plağa geldi?
- 78’lik bir taş plaktı ilk yaptığım... Biz çok gençken Kore Savaşı çıkmıştı. Hatta teyzeoğlum da gitmişti savaşa. Kahvenin önünden geçerken radyodan “Türkler çemberi yardı” filan diye haberleri duyardık. Ben çok etkilenmiştim bu durumdan. Sonra oturdum şu şarkıyı yazdım: “Kore dağlarında kar bölük bölük, zaten biz olmuşuz yaralı geyik, takarız süngüleri hep Allah derik...” Yaz bunun da sözlerini haa...
BENDEN SONRA TATLISES GELİR
* Pat diye sorayım... Nuri Sesigüzel Amerika’da yaşasaydı ne olurdu?
- Yabancı dil bilseydim dünya çapında insan olurdum, kesin...
* Var mı kendinle kıyaslayacağın biri...
- Yok... Benden sonra İbrahim Tatlıses gelir, yorumunu çok severim. O da çok matraktır. Bir gün geldi; “Dayı, İzmir’den misafirlerim var, yanımda para yok. Bu gece bizi Maksim’e götür, ben sonra sana öderim” dedi.
* Neden yokmuş ki parası?
- Ne bileyim ben... Neyse, 12 kişi atladık gittik Caddebostan Maksim’e... Herkes viski içiyor, bardaklar dolu gelip boş gidiyor. Bir hesap geldi, aklım uçtu. Yanımda o kadar para yok. “Çek defterini çıkar” dedi İbrahim. Kafam da iyi, çıkardık, kestik çeki mecburen. Meğer hepsi danışıklı dövüşmüş. Tezgaha bak, amaçları bana boş yere para harcatmak.
HAYVANLARA HARCADIĞIM PARAYLA 3 APARTMAN ALIRDIM
* Sen çiftlik işlerine çok meraklısın galiba Nuri abi...
- Çook... Avcılar’daki çiftliğimde 110 ineğim, 300 koyunum vardı. Sonra baktık astarı yüzünden pahalıya geliyor, sattık hepsini... O hayvanlara harcadığım parayla 2-3 apartman alırdım.
* Şimdi kaç hayvanın var?
- Çatalca’da, yani bu kobranın olduğu yerde 1 boğam, 2 ineğim var sadece...
* İsimleri de var mı ineklerin?
- Şu işi de aydınlığa kavuşturalım da kimse alınmasın... Çiftlikte çalışan çocuk çok dizi izliyor. Behlül, Bihter falan...
* “Aşk-ı Memnu” mu?
- Hah onu izliyor. Boğanın adını Kıvanç’ın dizideki ismi olan Behlül koymuş. Ben de bazen “Behlül” diyorum bazen “Kıvanç”. İki adına da alışmış. Seslendiğimde bakıyor. Bir inek var, onun adı da Türkan. Bu sefer diziden değil Türkan Şoray’dan esinlenmiş. Çünkü bu ineği görsen, gözler mözler sürmeli.... Sonra Fatmagül var.
* Onun suçu ne?
- Yahu ineğe Fatmagül adını takmış çocuk... Yok kötü bir niyetimiz, çocuk koymuş isimleri.
AYSEL TANJU'NUN KÜLODU YÜZÜNDEN MAHKEMELİK OLDUK
* Sahnelerin zirvesinden Yeşilçam’a transfer nasıl gerçekleşti?
- Beni sahnede izleyen sinemacılar, fiziğimi, şahsımı beğenmişler. 1963’te sahneye çıkar çıkmaz keşfedildim. İlk filmim “Fabrika Gülü”...
* Kimdi filmin esas kızı?
- Muhterem Nur... “Fabrika Gülü” benim bir şarkımın adı. O zamanlar Şükran diye sarışın bir göçmen kızı vardı, fabrikada çalışırdı. Akşamları gidip işten alırdım Şükran’ı, ona yazmıştım şarkıyı... Sözlere bak sözlere; “Fabrikanın çalar zili, çıkar fabrikanın gülü, ah sarışındır, ince beli, kız seni seven olur deli”... Ama o filmle mahkemelik olduk abi...
* Neden?
- Afişte şöyle bir fotoğraf var... Ben Aysel Tanju’nun yüzüne bakıyorum, o da aşağıdan külodunu çıkarıyor... Böyle bir resim çekilmiş...
* Ne demek çekilmiş? Senin haberin olmadan mı çekmişler?
- Filmde o sahne var; ama sette fotoğraf çekildiğini bilmiyordum. Ben yüzüne bakarken kadın şeyini çıkarmış... O resmi kocaman bir bez afiş yapıp Taksim Meydanı’na asmazlar mı? Haydaa... Kamuoyu tepki gösterdi, savcılığa vermişler; sonunda mahkemeye çıktık...
* Aysel Tanju’nun külodu için...
- Evet ya... Hakim karşısına çıktık, resimler adamın önünde, demez mi “Sen Anadolu çocuğusun, nasıl çektirdin bu resmi, ailenden, çocuklarından utanmadın mı”...
* Aşağı tükürsen sakal yukarı...
- Ama ben ne dedim? “Haklısınız çok utanıyorum” diye başladım lafa, “Sakın beni yanlış anlamayın, siz orada oturuyorsunuz, alttan fermuarınızı açıp kapıyorsunuz, ben de yüzünüze bakıyorum... Nereden göreceğim ne yaptığınızı”...
* Hakim kırmadı mı kalemi?
“Çık dışarı” diye bağırdı, beraat ettim senin anlayacağın...
AJDA’YI SİNEMAYA DA ŞARKICILIĞA DA BAŞLATAN BENİM
* Başka kimlerle film çevirdin Nuri abi?
- Hülya Koçyiğit, Ajda Pekkan, Fatma Girik... Hülya ile çektiğimiz “Kara Sevda” şu ana kadar en çok iş yapan filmdir. Prodüktör Cemil Uyanık onun parasıyla bir han aldı, adını da Kara Sevda Hanı koydu. Ama o filmi hiç sonuna kadar seyredemedim...
* “Çok duygulandım” deme bana...
- Duygulandım tabii... Böyle bir dram, böyle bir gerçekçilik olamaz... Hayatımı oynadım orada; üç kere gittim üçünde de ağlamaktan filmin yarısında çıktım inan buna.
* Ajda ile hangi filmde oynadın?
- Burçak Tarlası’ydı galiba... Onu sinemaya da, şarkıcılığı da başlatan benim... Bunları gerekirse canlı yayında da söylerim...
AJDA’YA ÖYLE BİR TOKAT ATTIM Kİ KÜPELERİ FIRLADI
* Rol icabı herhalde...
- Yok yaa... İnandırıcı olsun diye hakikaten kafayı çekiyorum. Derken biri daha geldi yanına “Bu dansı bana lütfeder misiniz?” diye... Bir tane çaktım, çocuk uçtu gitti. Ajda “Bu ne münasebetsizlik” falan derken buna öyle bir tokat atmışım ki kulağından küpeler fırlamış... Yönetmen stop diye bağırıyor, etrafta bir kargaşa ki sorma.
* Bu arada Süperstar da tokadı yemiş...
- Hem de ne tokat... Sonra geçtik soyunma odasına... Ben “Bilerek yaptım ama rejisör söyledi, affet” diye nasıl özür diliyorum anlatamam. Derken kameraman gelip “Baba özür dilerim, ben tokadı kaçırdım, bu sahneyi yeniden çekeceğiz” demez mi!
* Haydaa, dayak yeniden başlıyor...
- Yok canım bu sefer Ajda’nın suratını bilerek ıskaladım. Gelelim şarkıcılık meselesine... Bir gün yine aynı filmin setindeyiz... Semiramis yabancı bir şarkıcının plağını getirdi. “Bak Ajda şunu bir dinle çok güzel” dedi... Ajda bir yandan dinliyor bir yandan da şarkıyı söylüyor.
* Emin misin o zamanlar Ajda Pekkan’ın şarkıcılık yapmadığına?
- Şarkıcı falan değil, ilk filminde ben oynatıyorum. Kızın sesini duyunca aynen şunu söyledim: “Ajda sesin çok güzel, biraz terbiye edersen çok iyi bir şarkıcı olursun...” Şaşırdı, “Dalga mı geçiyorsun?” dedi. Olay böyle kapandı gitti...
* Ajda’nın aklına şarkıcılığı ilk sen soktun yani...
- Vallahi öyle, Ajda gelsin yüzleşelim.
* Peki onu sen nereden tanıdın?
- Piyasada geziyoruz işte; bir yerlerden tanıdık... Ama şimdi 10 numara oldu, çok saygı duyduğum bir sanatçıdır.
BÜLENT ERSOY'U STÜDYODA AĞLATACAĞIM
* Ajda’dan başka keşfin var mı sanat dünyasında?
- Sevgili Bülent var... Yine kimse alınmasın ama ben doğruları söylerim...
* Kim bu Bülent?
- Bülent Ersoy... O zamanlar ben Saner Plak’ın solistiydim. Bir gün şirketin sahibi Adnan Saner “Kumkapı’ya yemeğe gidelim” diye çağırdı. Odasına girerken bir baktım kapıda bu oturuyor. Bülent Hanım o zaman daha Bülent Bey, Bülent Erkoç...
* Meşhur falan değil yani...
- Yok canım daha ilk plağını yapacak.. Ben odaya girdim; Adnan “Haydi kalk yemeğe gidelim” dedi. “Dışarıda bir delikanlı bekliyor seni, işini bitir sonra gideriz, ayıp olmasın” dedim.
* Sen öyle demesen ne olacak?
- Ne olacak? Bülent bekleyecek ki yemekten dönelim... Bu içeri girince Adnan, “Bak oğlum ben bu işten anlamam, Nuri hoca burada, o bir ışık görürse mukavele yaparız” dedi.
* İhale sana kaldı yani...
- Baktım çocuk çok güzel okuyor; “Adnan bununla iki plaklık mukavele yap” dedim... Bülent tam anlaşmayı imzalayacak dönüp demez mi “Nuri hoca stüdyoya girip beni okutursa imzalarım, okutmazsa imzalamam...” Aynen böyle dedi, açın telefonu söylesin.
Peki gittin mi stüdyoya?
- Gittim tabii... Biraz düz okuyordu, okumayı kesip “Daha duygusallaştır ulan” diye bağırdım, ağlata ağlata söylettim. Çok da iyi sattı plağı. Sitem etmiyorum ama binlerce programa katılıyor; neden dile getirmez ki bunu...
* Ajda Pekkan’ın, Bülent Ersoy’un çıkışlarında hep Nuri Sesigüzel imzası mı var yani?
- Emel Sayın da var o listede... Emel ile biz Ankara Radyosu’ndan arkadaşız. O, Ankara Gençlik Parkı’nda okuyordu, ben şöhret olup İstanbul’a geldim. Bir gün Taksim’den Galatasaray’a doğru yürürken bunlarla karşılaştım...
* “Bunlar” dediğin kim?
- Emel ile kocası İsmet Kasapoğlu... Emel hemen boynuma sarılıp “Sana güvenip geldik, beni n’olur kadrona al” dedi. O zaman Gar Gazinosu’nda çalışıyordum, görsen ortalık yıkılıyordu.
