Burak'ı öldürdüler...
Tıpkı 1991 yılında Beşiktaş'ın Galatasaray karşısında 1-0 kazandığı maç sonrasında üzerinde Beşiktaş kaşkolü olan Mühendis Oktay gibi..
Ve benzer bir çok futbol terörü kaybı...
İnsanın(!) kaybedecek bir şeyi yoksa karşısındakine her şeyi kaybettirebiliyor.
Sevdası yoksa mesala...
Ailesi yoksa...
Duyguları, kalbi, aklı, mantığı, fikri yoksa...
Bir geleceği yoksa...
Futbolu kendisiyle aynı armaya sevdalı olan insanlarla bir şölen, bir aşk gibi görmek yerine dünyaya, hayata ve kendisi gibi düşünmeyen herkese bir nefret gibi görüyorsa...
Biz demekten korkuyor, ötekileştirmeyi tercih ediyorsa..
Her şeyden önce uğruna "Ölmeye ölmeye ölmeye geldik" derken karşısındakinin bir hayata sahip olduğunu unutuyorsa...
Şimdi şapkamızı önümüze koyup düşünmek vakti.
"Ölmeye ölmeye ölmeye" mi gidiyoruz? Yoksa bir şölene, bir sevdaya ortak olmaya mı?
Şiddeti önce dilimizden atmalı!
Bugün ölürüz, öldürürüz diyenlerin hepsi de eminim ki bu durumdan dolayı vicdan azabı duyuyorlar.
Duymuyorlarsa duymamalılar...
Ölmeye ölmeye ölmeye değil, "formada ter olmaya geldik " bestelerinin çoğalması dileğiyle...
Bu son olsun bu son!
Ahmet Çağrı Özsema
